ฉันเคยคิดว่าการอยู่คนเดียวสบายดี
มีอิสระและเวลาอย่างที่ใจต้องการ
เหมือนลืมความทรงจำเกี่ยวกับเธอไปแล้ว
แต่ว่านะ ตอนเช้าตรู่ที่ตื่นขึ้นมาคนเดียว
เมื่อรู้ว่าเธอไม่อยู่ข้างๆฉัน
น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
เธอไม่เปลี่ยนไปเลยใช่ไหม น้ำเสียงที่เคยทำให้ฉันยิ้ม
ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่ค่อยยิ้มเหมือนก่อน
ฉันเข้าใจผิดคิดว่าความเอาใจใส่ของเธอในอดีต
ฉันคิดว่าเป็นเรื่องของผู้ชาย
แต่ว่านะ ตอนที่เขียนชื่อเธอลงบนกระดาษเปล่าๆ
น้ำตาก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
เธอไม่เปลี่ยนไปเลยใช่ไหม รอยยิ้มที่ฉันรักมาก
ฉันเปลี่ยนไปแล้ว ฉันไม่ค่อยยิ้มเหมือนก่อน
เขาเป็นยังไงบ้าง วันเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
เขาดีกับเธอจนเธอลืมไปแล้วใช่ไหม
เธอต้องมีความสุขนะ เพราะเธอได้เจอคนที่ดี
มาเติมเต็มสิ่งที่ฉันขาดไป