ฉันไม่เข้าใจว่าคนกำลังพูดอะไร
ก้าวหนึ่งทำให้เงาของฉันยาวขึ้น
ฉันตื่นขึ้นมาอีกแล้วที่ไหน
ทำไมถึงเป็นกรุงโซล หรือนิวยอร์ก หรือปารีส
ลุกขึ้นแล้วร่างกายก็สั่นเทา
ฉันไหลไปอย่างไม่เชี่ยวชาญ
และร่วมเดินทางกับลมสีดำนั้น
ถ้าไม่ต้องการบ้าก็ต้องบ้า
ฉันทุ่มเททุกอย่างในโลกทั้งสองนี้
เพราะคุณรู้ว่าฉันเป็นนักสู้
คุกที่สวยงามที่ฉันเดินเข้ามาด้วยตัวเอง
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
ขี่มันเข้าไป เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
ทุกอย่างจะกลายเป็นเลือดและเนื้อของฉัน
ไม่มีความกลัว ฉันรู้วิธีแล้ว
หายใจเข้า หายใจออก สิ่งเล็กๆ น้อยๆ
มันคือออกซิเจนและแสงในความมืดของฉัน
กำลังของสิ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิต
แม้จะล้มลงก็ลุกขึ้นร้องออกมา
แม้จะล้มลงก็ลุกขึ้นร้องออกมา
แม้ว่าหัวเข่าของฉันจะสัมผัสพื้นก็ตาม
มันก็แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น
ไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ใครจะพูดอะไร
ถ้าไม่ต้องการบ้าก็ต้องบ้า
ฉันทุ่มเททุกอย่างในโลกทั้งสองนี้
เพราะคุณรู้ว่าฉันเป็นนักสู้
คุกที่สวยงามที่ฉันเดินเข้ามาด้วยตัวเอง
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
ขี่มันเข้าไป เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
เพราะคุณรู้ว่าฉันเป็นนักสู้
ในทะเลลึกที่มืดมิด ฉันยินดีที่จะจมลง
เจอฉันและฉันจะเสียเลือดกับคุณ
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
ขี่มันเข้าไป เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
เจอฉันและฉันจะเสียเลือดกับคุณ
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
ขี่มันเข้าไป เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่
คือการดำเนินต่อไปและต่อไปและต่อไปและต่อไป
เอาความเจ็บปวดมาให้ฉันนะ โอ้ใช่